"Tylko" i aż srebrny medal wywalczyła w boksie 20-letnia polska zawodniczka Julia Szeremeta w finale turnieju olimpijskiego w Paryżu. Polka walcząca kategorii piórkowej (57 kg) uległa na punkty Lin Yu-Ting z Tajwanu. Mimo to jest objawieniem i turnieju i objawieniem polskiego boksu, zdobywając jedyny medal na igrzyskach we wszelkich sportach walki.

Pojedynek finałowy od początku nie układał się dobrze dla Julii, bo była trafiana ciosami prostymi ze strony znacznie wyższej rywalki. Kilka przyspieszeń jednak pokazało klasę naszej pięściarki. Wychodząc do trzeciego starcia miała świadomość, że przegrywa i trzeba odwrócić losy walki. Udało się kilka razy trafić, ale Lin Yu-Ting unikała wymian, dowożąc przewagę do końca.

Szeremeta w drodze do finału pokonała Omaylin Alcala z Wenezueli, Tinę Rahimi z Australiii w walce o półfinał Ashleyann Lozadę Motta z Portoryko. Ostatnia przeszkoda to była wicemistrzyni olimpijska z Tokio, Filipinka Nesthy Petecio. Finał z Lin Yu-Ting był piątą walką i nasza zawodniczka była już zmęczona.

Tajwanka to kontrowersyjna postać z uwagi na podejrzenia dotyczące płci. Obok Imane Khelif z Algierii, to najbardziej krytykowana uczestniczka zmagań olimpijskich. Była niedopuszczona do udziału w MŚ w Indiach w tym roku przez IBA. MKOL jednak wykluczył tę federację z igrzysk. Dopuścił też do ich startu. Obie zdobyły złote medale, górując mocno nad rywalkami. To wymowna sytuacja.

Szeremecie udało się przełamać niemoc medalową na trzech poziomach. Przeszła fazę brązowego medalu, gdzie ostatni zdobyliśmy w 1992 roku (W.Bartnik w Barcelonie) i srebrnego w 1980 (P. Skrzecz w Moskwie). To też pierwszy krążek olimpijski zdobyty przez Polkę. To także 44 medal dla Polski w boksie i 10 srebro. Na złoto czekamy od 1976 roku, gdy Jerzy Rybicki triumfwał w Montrealu.  

Pięściarski talent Julii odkrył trener Józef Radziewicz z MKS II LO Chełmie i to pod jego okiem Julia uczyła się boksu przez pierwsze pięć lat swojej kariery. Później przeszła do lubelskiego Paco i stała się podopieczną trenera Mariusza Malika i trenera kadry Tomasza Dylaka.

Autor: Tomasz Majewski